Przenieśmy się do samych początków — pierwsze ślady naszego miasta datowane są VIII wieku. Wtedy było to jeszcze grodzisko białogardzkie. Istnieją dowody na to, że miasto Białogard jest prawdopodobnie jednym z najwcześniejszych grodów Pomorza. Pierwsza osada liczyła tylko 70 mieszkańców! Zajrzyjmy do kilkusetletniej historii Białogardu. 

Gall Anonim i Białe miasto 

Mieszko połączył ze sobą Pomorze i państwo piastowskie w 972 roku. Pozostawało jego częścią aż do 1005 roku, kiedy to Pomorze postanowiło odwrócić się od Bolesława Chrobrego. W fortyfikacjach obronnych odnaleziono resztki struktur używanych przez Polan. Prawdopodobnie są to jedyne pozostałości po tamtym okresie. 

Pierwsze wzmianki o grodzie białogardzkim w literaturze znajdują się w opisie wypraw Bolesława Krzywoustego na Pomorze. Gall Anonim opisuje w nich całkiem szczegółowo miasto, które nazywano wtedy „Białym”. Pisze o nim jako o głównym punkcie na mapie krainy. Opisuje je także jako gród pełen przepychu i bogactwa. 

Niestety tamtejsza osada została doszczętnie zniszczona podczas walk rozgrywających się w tamtym terenie. Armia Bolesława Krzywoustego dosłownie wymazała gród z mapy. Jakiś czas później osadnicy zaczęli odbudowywać to, co zostało im odebrane. Pierwsze osady rzemieślnicze zaczęto budować po prawej stronie rzeki Leśnica, a także na terenie dzisiejszego miasta. 

Na rok 1159 datuje się pierwsze pismo określające pogląd na stan miasta. Jego treść mówi, że w tamtym momencie miasto było ważnym punktem gospodarczym dla całego Pomorza. Wspomina się także o dobrych relacjach pomiędzy kościołem a władzami miasta.

Miasto miało bardzo dobrą lokalizację pod kątem strategicznym. Przyczyniło się to do błyskawicznego rozwoju Białogardu. Do tego stopnia, że Bogusław IV nadał mu prawa miejskie 2 sierpnia 1299 roku. Ogromne postępy poczynione przez miasto i jego momentalny rozwój ściąga do miasta Warcisława IV. Książę wybiera Białogard na swoją rezydencję. 

Bitwa o krowę

W 1469 roku odbyła się słynna „bitwa o krowę”. Białogardzianie i Świdwinianie nie przepadali za sobą w tamtym okresie. Powodem konfliktu była ponoć kradzież krowy przez mieszkańców Świdwina, jednak prawa była na tyle poważna, że doszło do konfliktu zbrojnego. Walka miała miejsce niedaleko wsi Łęgi. Co prawda, białogardzcy wojownicy polegli, ale udało im się zdobyć strzemię świdwińskiego dowódcy. Ponoć wmurowano je w Bramę Wysoką, która stoi na terenie miasta do dziś. 

Wzloty i upadki miasta Białogard 

W latach 1618 – 1648 trwała Wojna Trzydziestoletnia, która nie była zbyt łaskawa dla miasta. Miasto znów zostało zniszczone — z powodu licznych ataków wojsk cesarskich i szwedzkich, a terytorium białogardzkie zostało włączone do Branderburgii w 1653 roku.

W 1724 r. Białogard mianowano miastem powiatowym i z takim tytułem trwało aż do 1815 roku. Podczas Wojny Siedmioletniej obszar białogardzki znów zaczął być regularnie plądrowany i niszczony, ale tym razem za sprawą Rosjan. 

Miasto bardzo często gnębiły potężne siły żywiołów. Mieszkańcy zmagali się z częstymi pożarami i powodziami. Największy pożar w dziejach Białogardu miał miejsce w nocy z 13 na 14 lipca 1765 roku, wtedy spora część miasta została doszczętnie zniszczona. Chwilę po tym tragicznym incydencie utworzono pierwszy plan Białogardu (plan Ackermanna’a) 

Później było już tylko lepiej, bo miasto, wraz z rozwojem technologii i gospodarki, zaczęło się prężnie rozwijać. Pierwszy pociąg parowy, pierwsze szkoły, oświetlenie miasta i budowa kanalizacji. Przez cały czas coś się działo, a miasto wciąż usprawniano i unowocześniano aż do poziomu, jaki obserwujemy dzisiaj.